Deze preek is gehouden op de ‘eeuwigheidszondag’, waar we stil stonden bij hen die in het afgelopen jaar zijn overleden. Maar in Daniël staat dat de dood niet de definitieve bekrachtiging is van dat het niet beter zal worden. Je hoeft geen genoegen te nemen met een wereld waar dood is, God doet dat ook…
Het kan voelen alsof God ver weg is, ook al belooft hij dat hij altijd bij je is. Hoe kun je daarmee omgaan? Daniël krijgt een vooruitblik op Jezus: door Jezus is God dichtbij. En van Daniël mag je leren daar ook om te bidden.
We leven in een aantrekkelijke wereld. Het is verleidelijk om daar helemaal in op te gaan. Maar God zet je leven in een ander perspectief: er is meer dan het leven dat je ziet. Het kruis keert je leven om!
Christenen leven met hoop. Die hoop is krachtig: daardoor kun je blijven bidden en kun je eerlijk en integer zijn. Daardoor kun je er ook zijn voor de medemens die het minder getroffen heeft. Daniël leeft ook uit die hoop. Daarom kan hij in een corrupte wereld staande blijven.
Hoe word je gelukkig? Je kunt proberen gelukkig te zijn door je af te sluiten voor de werkelijkheid, door te vluchten in je eigen wereldje. Zo vlucht koning Belsassar in een feest. Maar God laat zich niet buitensluiten. Hij geeft echt geluk.
Het leven in Nederland is goed. Maar hoe vanzelfsprekend is dat eigenlijk? Je kunt doen alsof we dat gewoon verdiend hebben. Dat is hoogmoed. Jezus leert je nederigheid: erkennen dat het van God komt.
Machtige mensen spelen vaak in op angst, om je zo te dwingen hen te volgen. Nebukadnessar doet dat ook: wie niet buigt wordt verbrand in de oven. God is heel anders: hij dwingt je niet, hij geeft juist zichzelf!
Het rommelt in de wereld. Daar kun je bang van worden. Waar is God dan? De koning van Babylonië, Nebukadnessar, droomt over wat God doet met de machten van deze wereld. Door God kun je zonder angst leven.
Je zult maar op de vlucht zijn, en als vreemdeling in een ander land terecht komen. Daniël was ook zo’n vreemdeling in Babel. Van hem leren we dat christenen ook vreemdelingen zijn: midden in de wereld maar niet van hier. En daarom met een ruim hart voor vreemdelingen.